Wychowywanie więcej niż jednej pociechy może powodować problemy, jakich nie doświadczymy będąc rodzicami jedynaka. Dwoje lub więcej maluchów wymaga od opiekunów umiejętności zażegnywania konfliktów i pomocy w nawiązywaniu dobrych relacji. Zazdrość wśród rodzeństwa jest najbardziej powszechnym zagadnieniem i wielu rodziców szuka odpowiedzi na pytanie, jak radzić sobie z zazdrością u dzieci.
Ograniczenie ingerencji w zabawie
Podstawową zasadą w postępowaniu z pociechami jest ograniczenie ingerencji w obrębie wspólnej zabawy. Rodzic musi nauczyć się jak w odpowiednim momencie wycofać się, aby maluchy mogły bawić się bez nadzoru ze strony mamy czy taty. Nie oznacza to pozostawienia dzieci samopas lub unikania wspólnych aktywności. Jeżeli chcemy nauczyć się, jak radzić sobie z zazdrością u dzieci, powinniśmy unikać pokusy wchodzenia w rolę komentatora. Jeśli kontrolujemy zabawę, latorośle będą ciągle szukały u nas potwierdzenia słuszności swoich racji, mogą też skarżyć lub celowo denerwować brata czy siostrę.
Dzieci mogą wspólnie się bawić, a nawet kłócić. Żądanie bezkonfliktowości nie jest realne. Tylko, gdy dzieci się biją lub używają wulgarnego słownictwa powinniśmy wkroczyć do akcji. Przepychanki między maluchami są częste i dopóki nie są niebezpieczne, dopóty opiekun musi pozostać w cieniu.
Doceniajmy tak samo
Zazdrość wśród rodzeństwa może być spowodowana niedocenianiem możliwości i osiągnięć jednego dziecka przy jednoczesnym hołubieniu drugiego. Jeżeli zastanawiamy się, jak radzić sobie z zazdrością u dzieci, powinniśmy unikać porównywania latorośli. Taka postawa sprzyja kumulacji złości i frustracji, co przekłada się na negatywny stosunek do brata lub siostry.
Kiedy w domu pojawia się nowe dziecko, powinniśmy od pierwszych dni pozwalać starszemu na pomoc w czynnościach pielęgnacyjnych i zabawę z dzidziusiem. Odtrącenie bywa bolesne i sprawia, że zazdrość wśród rodzeństwa jest bardzo silna.
W wychowywaniu kilku potomków nie da się uniknąć elementu rywalizacji czy zazdrości. Odpowiednie działania rodziców mogą jednak złagodzić konfliktowe sytuacje i zacieśnić więzi pomiędzy rodzeństwem. Rozsądne postępowanie opiekunów stanowi też podwaliny do udanej socjalizacji poza domem rodzinnym.
