O korzystnych właściwościach odżywczych i prozdrowotnych miodu nikogo nie trzeba przekonywać. Wyrób ten był znany i ceniony już przez starożytnych Egipcjan. Zawiera takie cenne składniki jak mikroelementy – wapń, magnez, potas, żelazo, kobalt, mangan oraz witaminy – A, z grupy B – B1, B2, B6, jak i C czy też kwas foliowy.
Jednak miód miodowi nie jest równy. Istnieje wiele jego odmian. Na szczególną uwagę zasługuje jednak miód mniszkowy, zwany również majowym.
Pospolity a niesamowity – mniszek lekarski
Z racji dosyć łatwego rozprzestrzeniania się, mniszek lekarski (łac. Taraxacum sect. Taraxacum), zwany również dmuchawcem, wolimi oczami czy dandelionem, przez wielu traktowany jest jak zwykły chwast. Często mylony jest też z mleczem (Sonchus). Jednak prozdrowotne związki, które w sobie zawiera ta roślina należąca do rodziny Astrowatych, predestynują ją bardziej do kategorii surowca lekarskiego. Dzieje się tak m.in. za sprawą prozdrowotnych glikozydów flawonoidowych czy też dużego stężenia fruktanu jakim jest inulina.
Właściwości miodu mniszkowego
Prozdrowotne właściwości miodu pochodzącego z kwiata mniszka to efekt synergistyczny wynikający ze związków biochemicznych występujących w tym surowcu, a z drugiej to zasługa pszczół, które pomimo dociekań naukowców, tylko w sobie wiadomy sposób potrafią przekształcić mniszkowy nektar w niesamowity specyfik,
Miód mniszkowy pozytywnie oddziałuje na układ pokarmowy, zmniejszając kwasotę żołądka, działając osłonowo na wątrobę, woreczek żółciowy i trzustkę. Zawarta w mniszku inulina sprawia z kolei, że w jelicie grubym namnażają się pożyteczne dla jego funkcjonowania bakterie probiotyczne, które do wytwarzania krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych potrzebują właśnie inulinę.
Ponadto miody mniszkowe to skuteczne preparaty wspomagające funkcjonowanie takich narządów jak nerki, pęcherz moczowy, serce oraz drogi moczowe. Pomocne są także w zwalczaniu chorób o podłożu reumatoidalnym.
Dlaczego tak trudno pozyskać ten miód?
Choć mniszek lekarski występuje dosyć pospolicie, to miód mniszkowy z niego pozyskiwany jest dobrem rzadziej spotykanym. Wynika to m.in. z dosyć niskiej wydajności miodowej, sięgającej zaledwie 20 kg z jednego hektara.
W maju, gdy amplitudy temperatur bywają relatywnie duże, niekratowanie roślin jest dosyć niskie. Ponadto pszczoły, z racji trudnych warunków temperaturowych, zużywają miód na własne potrzeby, aby przetrwać. Kolejnym utrudnieniem jest krótki czas, w jakim pszczoły mogą zebrać nektar. Jest on zależny od warunków pogodowych oraz pory dnia – po popołudniu i w czasie opadów deszczu koszyczki mniszka ulegają zamknięciu. Pracę pszczół utrudnia dodatkowo zamieszkiwanie w kwiatostanach mniszka przez inne owady.
Jak rozpoznać miody mniszkowe?
Cechą charakterystyczną tego rodzaju miodów jest ich kolor. Krystalizacja miodu jest jasnobrązowa a niekiedy jasnożółta. Miody te mają bardzo intensywny aromat, a smak jest dosyć słodki, niekiedy nieznacznie mdły. Ale nie zmienia to faktu o, że specyfik ten ma szerokie spektrum działania prozdrowotnego.
